Nazwę "GEJSZA" tworzą dwa wyraz: gei - sztuka i sha - człowiek. Kobiety, które są Gejszami, są jednocześnie mistrzyniami w sztukach: konwersacji, tańca, śpiewu, gry na tradycyjnych japońskich instrumentach, kaligrafii i ikebanie (układaniu kwiatów). Jednym z warunków, poza opanowaniem wymienionych wcześniej umiejętności, jest także bycie zabawną, seksowną i towarzyską.
Niektóre dziewczynki już w wieku 5 lat zaczynają być przygotowywane do bycia gejszą. Ważne jest, aby już od najmłodszych lat przygotowywać je do pełnienia tej roli, ponieważ tylko wtedy będą ją pełnić w doskonały sposób.
Gejsze pełniły bardzo ważną rolę w życiu społecznym i politycznym. Jednak pod koniec XX wieku ich popularność spadła. Trzeba jednak przyznać, że odegrały znaczącą rolę w kształtowaniu się kultury japońskiej.
Gejsze dzielą się na dwie grupy: Maiko i Geiko.
Maiko - praktykantka, często nastolatka, która poznaje świat gejszy. Nabiera doświadczenia biorąc udział w różnego rodzaju przyjęciach i festiwalach tańca. Jest strój jest niezwykle kolorowy, charakteryzuje się bardzo szerokimi rękawami sięgającymi do ziemi. Maiko nosi także mnóstwo ozdób we włosach.
Meiko staje się Geiko, gdy kołnierz zostaje wywinięty, dzieje się tak dlatego, że w Japonii mężczyźni mają słabość do odsłoniętego karku.
Geiko - doświadczona gejsza, której kimono nie jest aż tak kolorowe, a we włosach nie ma tylu ozdób. Charakterystycznym elementem jest specjalne zawiązanie kimona pasem obi. Geiko jest dystyngowaną, piękną i poważną gejszą.
Makijaż gejszy (bielenie twarzy pudrem) został zaczerpnięty od nielegalnych japońskich prostytutek, którymi były biedne kobiety zajmujące się bardzo często wyrobem węgla drzewnego. Chcąc zakryć brud i blizny nakładały na siebie grubą warstwę pudru.
Strój gejszy składa się z trzech części:
Nagajuban - szata noszona pod kimono.
Kimono - niekiedy bardzo zdobne.
Pas obi - który może mieć długość nawet 6 metrów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz